Psychoterapia grupowa

Istnieją osoby, które mają problemy w relacjach i są one na tyle duże, że znacząco ograniczają satysfakcjonujące życie, mogą objawiać się klinicznie – obniżonym nastrojem, lękiem – fobią społeczną i in

Trudności interpersonalne mają różny obraz:

• Są osoby, które zaniżają własną samoocenę. Deprecjonują siebie. Boją się ludzi. Spostrzegają ich jako krytykujących i odrzucających. Chcąc chronić siebie tak dalece jak to możliwe zawężają swoje kontakty z innymi. Stają się „odludkami”.
• Inni relatywnie dobrze funkcjonują wśród ludzi do momentu, kiedy nie pojawią się sytuacje trudne. Wobec konfliktu reagują unikiem lub/i atakiem. Trudności sprawia im asertywna postawa. Wycofują się w milczeniu. Reagują napaścią. Bądź jedno i drugie.
• Kolejny rodzaj trudności może polegać na tym, że ktoś angażuje lub podtrzymuje związek/ki, który/e są dla niego w jakichś sposób niedobre.
• Może również zdarzyć się, że dana osoba w relacjach ujawnia jakiś charakterystyczny styl funkcjonowania, który nie jest dobry dla niej lub/i otoczenia a ma związek z jej doświadczeniami w relacjach z przeszłości.

Na psychoterapii grupowej jest miejsce, aby przyjrzeć się nawzajem swoim wzorcom funkcjonowania w relacjach z ludźmi.  W kontakcie z grupą można lepiej zrozumieć je, dotrzeć do ich źródła – często, choć nie zawsze, w dzieciństwie. Odbywa się to w atmosferze życzliwości i poufności. Dba o to psychoterapeuta, jest to także cel grupy. W dalszej kolejności odbywa się praca nad korektą swojego stylu zachowania. W pierwszym etapie praca nad zmianą siebie odbywa się w grupie terapeutycznej. Ponieważ wszyscy się na niej znają stwarza one bezpieczne laboratorium do eksperymentów. W momencie, kiedy zmiana się utrwala następuje kolejny etap. Osoby podejmują próby nowego zachowania na zewnątrz – poza grupą. Na grupie omawia się  starania. Grupa dostarcza korektywne informacje zwrotne. Motywuje do dalszej pracy. Ten etap jest także ostatnim etapem pracy grupy.

W psychoterapii grupowej uczestniczy przeciętnie ok. 10 osób. Grupa nie może być zbyt mała – ponieważ w procesie psychoterapii chodzi o odpowiednią liczbę interakcji pomiędzy uczestnikami. Grupa nie może być zbyt liczna – ponieważ istnieje zagrożenie, że nie wszyscy będą mieli dostatecznie dużo czasu dla siebie i swoich problemów. Sesje psychoterapii grupowej prowadzonej w warunkach ambulatoryjnych trwają zazwyczaj 1,5 – 3 godzin jednorazowo raz lub kilka razy w tygodniu. Całościowy czas trwania psychoterapii trwa od kilku do kilkunastu miesięcy. Czas jest uzależniony od metody psychoterapii, którą stosuje psychoterapeuta oraz specyfiki organizacyjnej ośrodka/gabinetu.

Deklarowanie udziału w psychoterapii grupowej jest jednoznaczne z akceptacją norm grupowych: dyskrecji, uczestnictwa. Każdy natomiast samodzielnie steruje swoim poziomem aktywności. Każdy ujawnia tyle, na ile czuje się gotowy.

Doświadczenie wspólnoty grupowej – możliwość współuczestniczenia w problemach innych, dzielenia się swoimi problemami z innymi oraz pracy nad zmianą siebie z razem z innymi to niezwykle cenne i specyficzne dla psychoterapii grupowej czynniki leczące. To odróżnia psychoterapię grupową od indywidualnej, gdzie uwaga skupiona jest na jednej osobie.

Czasem, pomimo ewidentnej natury interpersonalnej problemów i dużych walorów takiej psychoterapii, mogą istnieć wskazania do psychoterapii indywidualnej lub innej formy pomocy psychologicznej.  Dlatego udział w psychoterapii grupowej poprzedzony powinien być spotkaniem konsultacyjno – diagnostycznym. Ewentualne wskazania i przeciwwskazania omawiane są zawsze indywidualnie.